هدف پژوهش حاضر، سنجش کیفیت زندگی در مدرسه برای دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعهء آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بابل که در سال97-1396 مشغول به تحصل بودند، تشکیل دادند. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 340 نفر برآورد شد. ابزار پژوهش، پرسشنامهء کیفیت زندگی در مدرسه (اینلی و بورگ، 1992) بود که روایی و پایایی آن در جامعه ایران تأیید شده است. داده ها با استفاده از آزمون های t تک نمونه ای و آزمون رتبه ای فریدمن مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد دانش آموزان ابعاد رضایت عمومی، رابطه با معلم، فرصت، پیشرفت، ماجراجویی و انسجام اجتماعی را مطلوب ارزیابی کرده اند، اما در بعد عاطفه منفی، میانگین نمونه پژوهشی برابر با میانگین فرضی جامعه است. همچنین رتبه بندی ابعاد کیفیت زندگی حاکی از این است که بعد «انسجام اجتماعی» در اولویت اول و بعد «پیشرفت» در اولویت آخر قرار دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی دانش آموزان پایه ششم در مدارس شهرستان بابل در وضعیت مناسبی قرار دارد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی مدرسه با توسعه قابلیت های کارآفرینی و اهداف پیشرفت دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگزصورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری نیز شامل تمامی دانش آموزان دختر مدرسه کارو دانش شهر بندرگز به تعداد 190 نفر می باشند که براساس جدول گرجسی و مورگان 123 نفر از دانش آموزان دختر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی در مدرسه اینلی و بورک (1999)، قابلیت های کارآفرینی زندی (1392)، اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (2000) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS18 صورت گرفت. یافته ها نشان داد بین مولفه های کیفیت زندگی مدرسه (رضایت عمومی، ماجراجویی، رابطه با معلم، پیشرفت، فرصت، انسجام اجتماعی) با توسعه قابلیت کارآفرینی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگز رابطه مثبت و معناداری داشت و بین عواطف منفی با توسعه قابلیت کارآفرینی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگز رابطه منفی وجود دارد و همچنین دیگر نتایج تحقیق نشان داد مولفه های رابطه با معلم، فرصت و عواطف منفی قادر به پیش بینی توسعه قابلیت های کارآفرینی در دانش آموزان بودند ومولفه های رابطه با معلم و فرصت نیز قادر به پیش بینی اهداف پیشرفت در دانش آموزان بود.

چکیدهکیفیت زندگی دانش آموزان در مدرسه سازه ای است چند بعدی که عوامل مختلفی بر افزایش آن تاثیرگذار است. هدف پژوهش حاضر تدوین مدل علی کیفیت زندگی در مدرسه بر اساس حمایت تحصیلی و جو مدرسه با نقش میانجی نگرش تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره ی دوم ابتدایی شهر خرم آباد بود. نمونه آماری پژوهش 435 نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی در مدرسه اندرسون و بورک (2000)، حمایت تحصیلی ساندرز(2005)، جو مدرسه لی(2017)، نگرش تحصیلی مک کوچ (2003) جمع آوری شدند. جهت تحلیل داده ها از روش الگو یابی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. و جهت بررسی معناداری اثرات غیر مستقیم از آزمون سوبل استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که الگوی پیشنهادی پژوهش از برازش خوبی با داده های جمع آوری شده برخوردار است. یافته ها همچنین حاکی از آن بود که مسیرهای مستقیم حمایت تحصیلی و جو مدرسه بر کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان معنادار بود. همچنین مسیرهای غیر مستقیم آن-ها با میانجی گری نگرش تحصیلی نیز معنادار بود. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور افزایش کیفیت زندگی آموزشی توجه به نقش حمایت تحصیلی، جو مدرسه و نگرش تحصیلی لازم و ضروری است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی فرصت های برابر آموزشی با کیفیت زندگی مدرسه ای و احساس تعلق به مدرسه با نقش میانجی فرهنگ مدرسه در بین دبیران مدارس راهنمایی دخترانه شیروان انجام شد. نوع پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه ی دبیران مدارس دخترانه شهر شیروان به تعدا 291 نفر بود که تعداد 165 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه استاندارد فرصت های برابر آموزشی(جوانمرد، 1393)؛ پرسشنامه کیفیت زندگی مدرسه ویلیامز و باتن (1981)؛ پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری، بتی و وات 2004) و پرسشنامه فرهنگ مدرسه الکساندر و ساد (1997) بود که روایی آن به صورت صوری و محتوایی حاصل شد و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ برای فرصت های برابر آموزشی 8126/، برای0 کیفیت زندگی مدرسه 8786/0، برای احساس تعلق به مدرسه 8271/0 و فرهنگ مدرسه 8321/0 بدست آمد. روش تجزیه داده ها، آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون توزیع نرمال کلوموگروف-اسمرینوف، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و معادلات ساختاری) با استفاده از بسته نرم افزاریSPSS نسخه 19 و لیزرل 18 بود. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه و کیفیت زندگی مدرسه ای رابطه ای معنی دار وجود داشته و به ترتیب ضریب همبستگی بین فرصت های برابری آموزشی و کیفیت زندگی مدرسه ای برابر 237/0، ضریب همبستگی بین فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه برابر 212/0 و ضریب همبستگی بین فرهنگ مدرسه و کیفیت زندگی مدرسه ای برابر 379/0 است. بین متغیرهای فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه رابط ای معنی دار وجود داشته و به ترتیب ضریب همبستگی بین فرصت های برابری آموزشی و احساس تعلق به مدرسه برابر 403/0، ضریب همبستگی بین فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه برابر 212/0 و ضریب همبستگی بین فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه برابر 280/0 است. در مجموع این دو متغیر در گام دوم توانستند 19/74 درصد از واریانس احساس تعلق به مدرسه را بطور تعدیلی تبیین نمایند. به این ترتیب میانجی بودن نقش فرهنگ مدرسه تایید می گردد.

1سابقه و هدف: سالمندی فرایندی فیزیولوژیک است، اما در این دوران با گذشت زمان و تاثیر عوامل محیطی و سبک ناسالم زندگی، شیوع بیماری ها به ویژه بیماری های مزمن افزایش می یابند. یکی از این بیماری های مزمن دیابت است. دیابت یک مشکل عمده در سلامتی افراد است که با اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، پروتئین و چربی به دلیل ترشح ناپایدار انسولین، مقاومت به انسولین یا هر دو مشخص می شود و اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی آن ها دارد و در نتیجه از کیفیت زندگی آن ها می کاهد. مسئله نسبتا جدیدی که امروزه در خصوص کیفیت زندگی مطرح می شود، امیدواری است. زیرا امیدواری می تواند روند رویاروریی با ناملایمات زندگی را آسان و ابعاد کیفیت زندگی را بهبود بخشد. امید درمانی براساس نظریه امید اشنایدر و همکاران بنا شده و مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت گرا می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی، شاهدار تصادفی شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه شاهد و مداخله طراحی گردید. زنان سالمند مبتلا به دیابت واجد شرایط از درمانگاه دیابت مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری به صورت در دسترس انتخاب شدند و با بلوک تصادفی شده در دو گروه مداخله (20 نفر) و شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. آموزش امید درمانی گروهی در 8 جلسه دو بار در هفته و به مدت 90 دقیقه برای زنان سالمند مبتلا به دیابت انجام گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی توماس(DQOL) دو گروه قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی، فریدمن، ویلکاکسون و نرم افزار SPSS نسخه 16و 05/0P< انجام شد. یافته ها: مقایسه میانگین کیفیت زندگی در مرحله قبل از مداخله، در دو گروه مداخله و شاهد اختلاف آماری معناداری نشان نداد(472/0P=). مقایسه میانگین کیفیت زندگی بلافاصله بعد از انجام مداخله در دو گروه مداخله (2/84±59/55) و شاهد (69/3±90/45) و یک ماه پس از انجام مداخله در دو گروه مداخله (714/2±00/60) و شاهد (75/3±75/45) اختلاف آماری معناداری را نشان داد(001/0P=). سطح کیفیت زندگی بالا در گروه شاهد از 35 درصد به 50 درصد و در گروه مداخله از 45 درصد به 100 افزایش پیدا کرد. براساس نتایج مطالعه حاضر میانگین کیفیت زندگی گروه شاهد در دو مرحله پایان مداخله و یک ماه پس از انجام مداخله کم تر از گروه مداخله بود. استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد امید درمانی گروهی بر بهبود کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو موثر است. زنان سالمند مبتلا به دیابت آموختند در رنج و درد ناشی از بیماری نیز می توانند معنای زندگی را دریابند. مفهوم امید در افراد سبب می گردد که وسعت نگرش آنان از شرایط سخت پر رنج کنونی گسترده تر گردد. افزایش امید منجر به برقراری شادمانی، آرامش، سازگاری با وضعیت کنونی، افزایش انرژی، معنی دار شدن و موفقیت در زندگی می شود. در نتیجه می توان امید درمانی گروهی را به منظور افزایش کیفیت زندگی در برنامه های مراقبتی روزانه سالمندان به ویژه زنان اجرا نمود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20240130060857IRCT

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری کیفیت زندگی، اشتیاق به ورزش و بهزیستی روانشناختی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان رسمی و پیمانی وزارت ورزش و جوانان در سال 1402 بودند که تعداد 173 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، اشتیاق به ورزش مارش و همکاران (2013) و کیفیت زندگی کاری والتون (1973) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با کمک نرم افزارهای آماری SPSS و AMOS و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معادلات ساختاری انجام شد.یافته ها: نتایج برازش مدل نشان می دهد که مدل کیفیت زندگی کاری با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی اشتیاق به ورزش برازش مناسبی دارد (05/0>P). همچنین، اثرات مستقیم بهزیستی روان شناختی (47/0 = β ، 01/0p< )، و اشتیاق به ورزش (31/0 = β ، 01/0p<)، بر کیفیت زندگی کاری معنادار است.نتیجه گیری: براساس نتایج می توان انتظار داشت با افزایش بهزیستی روان شناختی و اشتیاق سازگار به ورزش کیفیت زندگی کاری در کارکنان ورزش ارتقا پیدا کند بر این اساس توجه به این متغیرها در بهره وری سازمانی ضروری است.